धेरै पछि बगौचामा
पुरानै त्यो गुलाब फुल्यो
न्यास्रीएको भमरामा
एकै छिन त्यो उत्साह छर्यो
फेरिएछ चमक फुल्को
थपिएछन रङ्गहरु
परैबाट नियालेर
गहिरो सोचमा भमरा भुल्यो
फकृएको गुलाब त्यो
सुन्दर्ताको खानि थियो
बगैंचा कै रानी थियो
टिलपिल टिलपिल घडा झै
छ्छ्ल्किदो रस थियो
निकै वरै बास्ना आउने
फुलले, मगमग सुवास छर्यो
तर
ओइलाइ झर्या इतिहास सम्झी
भमराले बाटो मोड्यो
मनमनै गुलाब भुल्ने बाचा गर्यो
तर अफ्सोस,
भुल्ने बहानामै किन नहोस्,
गुलाब गुलाब जपि रहयो !
गुलाब गुलाब जपि रहयो!!
.............
